Oudehaske begon lekker fel. Dit resulteerde in een corner die door de geheel vrijstaande Hedwig fraai kon worden binnen gekopt. Oudehaske ging lekker door en na een kwartiertje was Sanne “weer eens op de brommer” en iedereen te snel af: 2-0. Direct daarna voor de toeschouwers een onverklaarbare drinkpauze of het moet toch de nadorst van de avond ervoor zijn, want echt heet was het niet. Onder aanvoering van “de powervrouw van de middag” Hedwig werd daarna nog een keihard de lat geraakt. Ook Sanne deed mee het houtwerk te testen, ze schoot binnenkant paal maar hij wilde er niet in. De bal rolde keurig over de lijn maar niet over de lijn. Toch was weer Hedwig die de 3-0 hard binnen schoot. Urk produceerde slechts een paar rollertjes richting onze pasgetrouwde doelvrouw. Overigens de scheidsrechter was de andere persoon van dit prille geluk.
Hoe anders was het begin van de tweede helft. Urk zette veel meer druk en was scherper de kleedkamer uitgekomen. Dit resulteerde in een afzwaaier waarbij uw verslaggever zelfs een kleine sprint moest trekken om de bal ver weg te ophalen. De Urkster corner neemster bedankte keurig” wat lief meneer dat u de balt voor ons haalt”. Tja en het antwoord was natuurlijk “graag gedaan….. maar neem wel een beroerde corner”.
Zoals aangegeven Urk begon sterk en na een minuut of 10 in de tweede helft lag de 3-1 in het ons mandje. De 3-2 volgde al snel. Heel Urk maakte zich op voor de gelijkmaker. Maar niets is minder waar. Oudehaske counterde vanaf de aftrap uitstekend en binnen de minuut na de aansluitingstreffer van Urk verdubbelde Oudehaske de voorsprong. Een met mooi combinatiespel werd de verdediging van Urk open gereten en als laatste door Sanne keurig afgemaakt. Het verzet van Urk was gebroken. Kim scoorde haar eerste treffer in het eerste en staat nu een doelpunt voor op haar oudere zus. Het laatste kwartier kwam Oudehaske niet meer in gevaar en de wedstrijd kabbelde naar het eind. De bloemen na afloop waren voor de afgelopen donderdag getrouwde keepster en de scheids.
Snel door naar Lemmer
Aangezien de dames te laat begonnen waren en drinkpauzes nog iets vertraagde werd de aftrap in Lemmer net niet gehaald. Donkere wolken pakte zich boven Lemmer samen. Hoe dichter we bij Lemmer kwamen hoe harder het ging regenen. Tegenstander vanmiddag was CVVO toevallig ook de nummer 4. Aan de afdroogpartij van 0-7 of zoiets had ik geen actieve herinnering meer. We waren gelukkig net op tijd om in de 45ste minuut het gejuich van het doelpunt van Joran te horen. Zo moet het ongeveer gegaan zijn: een mooie verdedigende actie en een balverovering van Jurjan, een dribbel van Syb een steekpass van Rick en het schot van Joran. Voor een verder verslag van de eerste helft moet u dus niet hier zijn. De regen kwam met bakken uit de hemel en het veld veranderde meer in een glijbaan dan een voetbal veld. Ons oranje, of wat er door de modder nog zichtbaar gebleven was, werd deze middag geteisterd door schorsingen (Jelte, Wilmer) of afwezigen (Jens, Steffan). Toch had Sjaak er een mooie vechtmachine van kunnen maken met een aantal spelers uit ons Tweede.
Direct uit de kleedkamer, meestal niet de specialiteit van onze heren, werden we verrast door een mooie aanval wat resulteerde in Syb die alleen op de keeper af ging. Met een geplaatst schot had de uitkomende keeper geen kans en de 0-2 door Syb was een feit. Daarna was het vooral CVVO wat aanviel. Alle clichés waren waar: Vrouwen en kinderen eerst, oog van de naald, billen knijpen…. Alleen “als hij hier niet valt dan valt hij aan de andere kant” klopte jammer genoeg niet. De scheidrechter blonk uit door kaarten te geven voor praten en wegschieten van de bal echter snoeiharde overtrainingen wuifde hij vriendelijk weg. Hoe dichter hij op de situatie stond hoe lastiger hij het vond te beoordelen, Door twee mooie aanvallen van CVVO werd de stand gelijk getrokken. Maar CVVO wilde meer. Met kunst en vliegwerk hield Gerrit het doel schoon en de teamprestatie deed de rest. Wat werd geknokt met zijn allen wedstrijd, Er wer, zonder uitzondering, geknokt voor elke meter. De critici vragen zich dan af hoe kan je de week ervoor zo door de ondergrens zakken als je deze inzet en energie ook op de mat kunt leggen. En dat doe ik ook….
CVVO was inmiddels begonnen aan het OLKO (Open Lemster Kampioenskippe Omhaal). De ene na de andere omhaal ging gelukkig over. Het veld werd steeds minder een voetbalveld en steeds meer een horizontale MUD-race. Een uitbraak van Oudehaske gaf nog kans op de overwinning echter de pass van Rick mislukte net. Lemmer raakte met een geweldige knal van een meter of acht nog een keer spectaculair het houtwerk. En ook de 4 minuten blessure tijd hield Oudehaske stand, hoewel je niet moet vragen hoe. Tot ongenoegen van vele Lemster supporters werd de eindstand 2-2. Echter de vraag herhaalt zich. Is de wedstrijd gewonnen (door de 2-2 over de streep te trekken) of verloren (een 0-2 voorsprong weg te geven) of toch gelijk (door een mooie teamprestatie revanche te nemen op de 0-7). U mag het zeggen. Ik weet het niet. Als het jonge team van Oudehaske echter elke keer deze inzet weet op te brengen dan kan het zeker nog voor verrassingen gaan zorgen. Tot volgende week langs de lijn.
U verslaggever onderweg.
