Ik neem u even mee terug in de tijd. De tijd dat JO9-2 nog JO8-2 was. Oftewel februari 2020. We hadden pas geoefend tegen vv Heerenveense Boys, waren de voorjaarscompetitie met winst en een gelijkspel gestart, en toen kwam de intelligente lockdown. Opeens werd de belangrijkste bijzaak van het leven echt een bijzaak. ‘Houd moed, heb lief’, voerde de boventoon. En terecht. Het zorgpersoneel, altijd dienstbaar en loyaal, stond opeens in de spotlights. Helden zijn het! En blijven het! Nederlanders aan de buis gekluisterd als gebarentolk Irma, met haar gevolg, het volk ‘toesprak’. Het voelde bijna surrealistisch aan. Het besef ‘alleen met elkaar krijgen we corona er onder’ drong door. Langzamerhand verbeterde de situatie en gloorde zelfs de hoop dat er weer gevoetbald kon worden. Wellicht zelfs de competitie uitspelen? Dat laatste bleek onrealistisch. Maar gelukkig hebben we het seizoen nog kunnen afsluiten met een onderling partijtje tegen de toenmalige JO8-1. De zomerse transferperiode brak aan. Altijd een bijzondere periode in voetballand, aangezien de transfers dan op gang komen. Zo ook bij ons. JO8-2 werd bijna volledig overgeheveld en is nu JO9-2. Senne alias Jan Oblak maakte gebruik van zijn transfervrije status en ging op zoek naar een nieuwe uitdaging. Levi alias Marco Materazzi werd voor veel geld aangetrokken door JO10-1. Tegen het vertrek van deze twee kanjers stond de komst van Lizzy ‘girlpower’ Schepers. Aan de boorden van Lac de Saint Croix in de Franse Provence liet ik afgelopen zomervakantie mijn gedachten alvast de vrije loop en dacht wat technische en tactische listen uit. De bespiegelingen waren begonnen. Kan er weer gevoetbald worden? Met publiek? En wellicht het gehele seizoen?
Het nieuwe seizoen brak aan en er kón gevoetbald worden! Met dank aan alle inspanningen die vv Oudehaske had geleverd. In één woord ‘hulde!’ Duidelijke communicatie via de mail en eigen site, protocollen werden als poster opgehangen, medewerkers van dienst zagen toe op de naleving er van, routes werden juist belopen. Nogmaals dank. ‘Oudehaske, more than football’. Een leeftijdscategorie omhoog vraagt ook om een hogere trainingsintensiteit. Naast de woensdagmiddag training, onder leiding van Jikke en Finette, traint JO9-2 ook op vrijdagmiddag. Op toerbeurt verzorgen fanatieke ouders wekelijks een training die uitermate wedstrijdgericht is. Ike, Leon en straks ook Nienke, tige tank! ‘Oudehaske, more than football’.
Dit seizoen start de KNVB met een pilot, genaamd 4 fasen voetbal. Wat wil dit zeggen? Het seizoen is op voorhand onderverdeeld in vier blokken. De eerste en laatste fase bestaan uit het spelen van elk 5 competitiewedstrijden, fase 2 en 3 bestaan uit elk zeven wedstrijden. Na elke fase bepaalt de KNVB of een herindeling meer aansluit bij de onderlinge krachtsverhoudingen. Voor de spelers van JO9-2 lijkt een stapje ‘hogerop’ nu onvermijdelijk. En ik zou het als coach toejuichen. Met volgens mij 52 doelpunten voor en 13 tegen hebben we achtereenvolgens Langezwaag, Aengwirden, Oldeholtpade en Mildam met ruime cijfers verslagen. Slechts de uitwedstrijd tegen UDIROS leverde een 3-1 verlies op. Een wedstrijd waarbij de gemoederen flink hoog opliepen, net als eerder het geval was in het onderlinge duel maar toen nog bij JO8-2. Een heuse angstgegner dus. Ooit pakken we onze sportieve revanche. Met ons uiterst jonge team (bijna allemaal eerstejaars en zelfs nog twee spelers die formeel in JO8 horen) vind ik bovenstaande resultaten een prestatie van formaat. De spelers komen gedisciplineerd naar de trainingen, voetballen steeds gemakkelijker als team samen, vinden voorzichtig hun plekje in het veld en stralen enorm veel spelvreugde uit. Ik stel ze graag nog even aan u voor.
Jildert alias Jillie timmert aan de weg met z’n gouden linker. Jildert stoomt graag op langs de linkerkant van het veld. Neemt fysiek gezien graag het voortouw, heeft een hoog rechtvaardigheidsgevoel en met z’n akka’s laat hij veel tegenstanders in vertwijfeling achter. Als Jildert een vrije trap neemt doet hij mij denken aan Roberto Carlos. Als Jildert zijn skills toont lijken de tijden van Glenn Helder weer te herleven.
Abdihafiid alias Abdi heeft net als Jillie een gouden linker. Rechts gebruikt hij om op te staan. Abdihafiid toont lef door zeer regelmatig als doelverdediger de wedstrijd te beginnen. Met z’n gerichte en verre uittrappen bedient hij de voorwaartsen. In zijn stijl doet hij mij denken aan Steve Mandanda, keeper van Olympique Marseille. Staat Abdi in het veld dat zie je veel terug van oud PSV-er Kalusha Bwalya.
Thijn is en blijft onze publieksspeler. Het wordt eentonig maar ook Thijn beschikt over een gouden linker. Thijn ziet het spelletje en start al met het team te sturen en te coachen. Thijn voetbalt puur op techniek en behoudt altijd het overzicht. Hij kan als de beste kappen en draaien en lijkt de oefenstof van Wiel Coerver van buiten te kennen. Hij scoort menig doelpunt, maar staat ook als keeper zijn mannetje.
Leon alias N’Golo Kanté is en blijft onze ‘stofzuiger’. Leon loopt als middenvelder de ‘gaatjes’ dicht die ontstaan door onze aanvalsdrift. Ook Leon is linksbenig. Toch vrij uniek. Binnen een team van 7 spelers vier linksbenige spelers. Leon heeft zijn eerste doelpuntjes er op zitten en houdt voor mij altijd het scoreverloop bij. Tijdens een wisselbeurt of na afloop reproduceert Leon zo het scoreverloop. Hij voelt ook haarfijn aan waar op het veld de zwakte van de tegenstander zit.
Lieke vormt samen met Lizzy onze girlpower. En hoe! Lieke wordt inmiddels door menig tegenstander gevreesd. Onverschrokken gaat ze de duels aan, oefent haar schijnbewegingen, en is bijzonder doelgericht. Lieke scoort er op los. Een genot om naar te kijken. Haar manier van juichen is prachtig in al z’n eenvoud en doet mij denken aan Alan Shearer, de gewezen goalgetter van onder andere Newcastle United, Blackburn Rovers en het Engelse nationale team.
Lizzy voetbalt sinds dit seizoen voor het eerst. Ze is onze ‘mol’ binnen het team. Lizzy verstaat de kunst om de tactiek van de tegenstanders af te luisteren en te ontrafelen. Tijdens de time-outs fluistert ze het team het één en ander in. In de duels staat ze haar mannetje. ‘Ga zo door Lizzy’.
Tot slot Yoren. Yoren is ons manusje van alles. Als onverschrokken verdediger en ‘stofzuiger’ op het middenveld snoept hij menig balletje van de tegenstander zijn voet en heeft aansluitend een goede inspeelpass. Net als Thijn ziet Yoren het spelletje. Met zijn snelheid en doelgerichtheid is hij een plaag voor de tegenstander. Hij schiet hard en uit alle hoeken van het veld vandaan. Net als Lieke heeft Yoren het juichen tot kunst verheven. Daarnaast keept Yoren regelmatig en heeft dan bijzonder veel lef. Hij komt uit als Manuel Neuer en heeft katachtige reflexen zoals René Higuita. Dikwijls verzorgt hij als keeper de assist voor een doelpunt. Geweldig!
Ik was mijn stukje begonnen met ‘voetballen in coronatijd’. U merkt het, het kan en het gaat niet ongemerkt voorbij. Zodra het weer mag zou ik u willen adviseren ‘kom langs bij Oudehaske JO9-2 en geniet van oprechte spelvreugde’. Het beste medicijn in coronatijd.
Sportieve groet,
Wilbert Funcke
