Heerenveen kwam sterk uit de startblokken echter door een ‘Floranusje’ van Erik stonden we snel met 0-1 achter. Al snel zagen we dat Heerenveen uitstekende spitsen had meegenomen oftewel we moesten aan de bak. Er werd flink gebikkeld, duels werden uitgevochten. Gelegenheidsspits Jan zorgde met zijn uitschuifbenen dat elke opbouw verstoord werd. Achterin op het hobbelveld had men moeite met deze snelle en slim lopende aanvallers van Heerenveen. Gerrit moest een paar keer handelend optreden en deed dat prima, zelfs met de te vaak gemiste geluidsignalen van hem ‘LOOOOSSS””. Na ruim 20 minuten een heerlijke uittrap van Gerrit die alleen door Meinte nog “even” verlengd diende te worden. Dit hoogstandje moest wel in één keer: een prachtige 1-1. Inmiddels speelde op de bank andere taferelen zich af. Collin, wat heeft hij een pechseizoen, werd spontaan misselijk van die mooie goal en moest de struiken opzoeken om de plantjes te voeren. Linksback Paul kwam steeds meer in de wedstrijd en maakte een paar keer geheel onbewust een nuttige overtreding. Hardleersheid is de JO 19 ook niet vreemd, we waren al een paar keer gewaarschuwd voor ons eigen hobbelveld en nu werd er knullig over de hobbelende bal heen gemaaid. Jammer alleen voor de keeper en dus geen houden meer aan voor Gerrit. Ongeveer precies op het slechtste moment twee minuten voor rust de 1-2.
In de rust een wonderbaarlijke metamorfose: het WWW-virus ging over in het WGW-overtuiging: Wij Gaan Winnen.
Inmiddels was onze gastspeler Imme in de ploeg gekomen. Er begon een echte Derby te ontstaan, met duels overal op het veld. H’veen was ietsje beter maar Wij Wilden Winnen. En op basis van inzet werden we beter en beter. Syb, met zijn loopvermogen en slimme passes, heerste als vanouds op het middenveld. H’veen was steeds vaker te laat en de frustratie sloeg daartoe en dus er werden wel wat enkeltjes geraakt. H’veen, die zeker niet mocht klagen over de scheidsrechter, aldus de immer onpartijdige bank van Oudehaske, begon steeds meer op de scheidsrechter te zeiken (Dank ook voor Ynze. Direct na zijn eigen wedstrijd stond hij alweer op het veld om ons te fluiten. Top! ) Jaap, met de harde voetjes van Dumfries, begon ook weer te lekker te voetballen aan de linkerkant. Het inzicht van Jelte is bekend vooral bij zijn vrije trappen. Hij zag vanaf een metertje of 25 het hoofd van een Heerenveen speler , die keurig met zijn koppie de bal van richting veranderde (nu weten we ook waarom Jelte niet kopt) zodat hij mooi over de keeper plopte. 2-2. Supersub Harun kwam erin voor onze trouwe rechtsback Quincy die veel werk had verzet. De sterk spelende Friso ging plaatsje naar achter en deed als welkomst kunstje een dubbele pirouette in ons eigen strafschopgebied. Pffff… van de bank kreeg hij hier weinig punten voor. Inmiddels moest Erik, door een schop, het veld verlaten. Hij had een derde enkel erbij gekregen zo groot was de bult. Quincy kon er eigenlijk direct weer in, want in een onschuldig duel werd Alexander geraakt waar je als jongeman liever niet geraakt wil worden. Vanaf dat moment bestond onze gehele bank uit vier luidruchtige, meelevende en zeker zeer partijdige moeders. Nog een kwartier, houden we dat nog wel vol, want ze hadden al gelopen voor 3x 45 minuten. Een smerige overtreding van achteren op onze, prima imiterende stervende zwaan, Syb bracht weer het laatste beetje energie naar boven. Vlak daarna scoort Imme met een heerlijk bekeken schot. Niks Wij willen Winnen, wij gaan winnen. Wat een ontlading. Inmiddels had Ynze twee keer rood uitgedeeld aan de bank van Heerenveen (coach en een speler) vanwege voortdurend commentaar op de leiding. Of het bibberen nog niet genoeg was nam Imme een heel heel klein beetje wraak door iemand van achteren zachtjes neer te maaien. Zelfs de bank was het eens met deze gele kaart. Dus hadden we eindelijk weer een speler op de bank, echter met 10 uitgeputte spelers in het veld is dit minder handig. Vooral ook om dat Ynze had besloten dat hij er ook wel eens een avondwedstrijd wilde fluiten. Het werd al donker en hij er rustig een minuut of zes blessuretijd bijtrok. Zeker ook geïnspireerd door de bank van Oudehaske die om de 15 seconden aangaf dat het nu écht wel tijd was.
De ontlading was groot na het eindsignaal. Wat een derby. Iedereen zonder uitzondering geknokt en wat verdiende ze de overwinning. Wij gaan lekker de winterstop in. De mooiste wedstrijd van eerste seizoenshelft vond men unaniem. De jongens hadden als dank voor de leiding en onze vaste vlagger Hendricus elk een fles Berenburg geregeld. Top gedaan en geregeld Jongens.
Roel
