Nu winnen van VVI en dan konden we zomaar weer eens meedoen om het kampioenschap, luidde de conclusie van ons immer positief ingestelde trainer/coach/speler/bestuurslid/etc.... Jorn.
Jorn haalde voor de zekerheid nog maar eens aan in de bespreking dat als we niet al die pech hadden gehad, we sowieso al bovenaan hadden gestaan. We begonnen dus vol goede moed aan de wedstrijd, want wij zijn het hier zelf roerend mee eens.
Eenmaal aan de wedstrijd begonnen bleek alles toch weer anders; er werd niet fel genoeg gespeeld en een pass over 5 meter bleek nog een hele opgave. Op één of andere manier kwam de pass wel elke keer bij een oranjehemd aan, helaas bleek dit steeds een speler van VVI te zijn.
En als het dan niet allemaal zo lekker loopt is er natuurlijk maar één remedie: je eigen spelers een hart onder de riem steken en de positieve punten van elke speler benoemen, zodat ze weer boven zichzelf uit kunnen stijgen.
Echter waren we nu weer met ons eigen team en leek het een aantal een beter idee om juist de slechte punten van een ieder op te noemen en te vertellen wat een ieder allemaal fout deed. We gingen de kleedkamer in met een 0-3 achterstand.
In de rust kwamen we zelf ook tot de conclusie dat deze negatieve benadering ons geen windeieren ging leggen en dat we uit een andere vaatje moesten tappen.
Dit resulteerde in een 2-5 eindstand. Voor de snelle rekenaars onder ons, dit is eigenlijk een 2-2 gelijkspel!
Alle reden dus om met een goed gevoel richting de kleedkamer te vertrekken, waar ik van plan was om mijn beste actie van deze middag te laten zien: de bediening van onze boombox. Echter had ik er geen rekening mee gehouden dat Eppie inmiddels alweer lange tijd geblesseerd is en zijn kans ook schoon zag om van muzikale onschatbare waarde te zijn. Dit deed hij niet geheel onverdienstelijk. "Tamara Tol - Als het nacht wordt" klonk uit de speakers en alles was weer vergeten. Iedereen ging snel douchen om zich naar de kantine te haasten om nog gezellig een biertje te drinken, waar een 3e elftal eigenlijk voor bedoeld is.
Realiteit was dat de nederlaag blijkbaar harder was aangekomen dan menigeen had kunnen bevroeden, want bijna de gehele selectie was naar huis vertrokken. Gelukkig kunnen we wel altijd rekenen op de TD Stoker en mini Stoker / Vaste vrienden van de show Pieter/Eppie/Jorn en ondergetekende, zodat de wedstrijd nog even nabesproken kon worden onder het genot van een ijskoud pilsje.
Volgende week staat de derby tegen Joure op het programma.
Tot de volgende keer voetbalvrienden. Ik geef de pen aan Jordan
H. Heida
