Oudehaske begon goed en zette de eerste tien minuten goed druk. Echt kansen kwamen daar nog niet uit. Daarna glipte de wedstrijd langzaam uit onze handen. De verdediging stond positioneel niet altijd goed en we waren steeds met (te)veel spelers voor de bal. Een paar waarschuwingen waren niet aan ons besteed, en dus werd na twintig minuten de 1-0 van dicht bij ingetikt. Ruinen bleef sterker, de vraag was wanneer de 2-0 ging vallen. Echter uit het niets was daar Joran die wat geklungel in de verdediging van Ruinen met een mooi lobje over de keeper afstrafte. Twee minuten later ronde Alexander een mooie aanval van Syb en Jens van dichtbij af. Van bedompte gezichten op de bank naar een voorsprong en dikke glimlach.
Na de rust stond ons muurtje niet helemaal lekker, oftewel helemaal niet, en werd het 2-2. De 2-3 van Imme uit een moeilijke hoek bracht weer even bevrijding. Echter weer een vrije trap die tussen de keeper en onze verdediging viel werd goed ingekopt: 3-3. Het werd een echte kampioenswedstrijd, matig spel, veel inzet en vaak billenknijpen. De achterstand was er bijna maar gelukkig werd een kans voor open goal ruim gemist. Edze, die samen met Andre namens het jeugdbestuur aanwezig was, durfde de bloemen en medailles nog niet uit de auto te pakken. Trainer Gert ging voor de vijfde keer even plassen achter de dug-out. Het spel golfde op en neer. Vijf minuten voor tijd werd Joran getackeld in het strafschopgebied: strafschop….. echter de uitstekend leidende scheidsrechter, gaf voordeel waarna Imme slim hem toch maar even intikte 3-4! Edze kon eindelijk naar de auto om de bloemen en de medailles op te halen. Na 91 minuten was het over. Kampioen! De medailles, uitgedeeld door de onze meegekomen jongste jeugd, bloemen voor de leiders en coaches (sorry Edze bijna had jij drie boeketten voor moederdag) en het unieke Oudehaske- kampioenschap-bekerfinale-shirt voor alle spelers.
Een verdiend kampioenschap met zelfs nog twee wedstrijden te spelen. Toch was het elke week spannend. De meeste wedstrijden (7x winst, 1x gelijk) werden maar met 1 doelpuntje verschil, vaak op basis van inzet, gewonnen. Maar winnen is winnen.
Absoluut een mooi team dat door het seizoen heen naar elkaar is gegroeid, een mix tussen jong en oud. Met maar liefst 4 JO17-spelers in het basisteam maar ook drie dispensatiespelers uit de senioren. Jammer genoeg een paar langdurig blessures, waardoor het elke week weer puzzelen was waar we de spelers vandaan zouden halen. De samenwerking met JO17 (Lars, Friso en Paul) en het Tweede (driemanschap Nick, Imme en Stan) bracht altijd wel een oplossing. De trainingsopkomst was niet altijd optimaal (hint) maar we gaan nog even door voor ons toetje: De KNVB bekerfinale op 1 juni. U kunt zich nog opgeven voor de busreis.
