Oudehaske speelt derde klasse, Zeerobben speelt tweede klasse en hebben onlangs gewonnen van een eerste klasse. Logischerwijs is hieruit de conclusie te trekken dat, mocht Oudehaske winnen, wij op het niveau nulde klasse zouden zitten.

Na ons om te kleden betraden de Hoskers het veld. Hier stonden nog wat kinderen te voetballen, dus werd gevraagd of ze ruimte voor ons wouden maken. Echter bleek dat dit onze tegenstanders zouden zijn. Kortom, Oudehaske 3, met een gemiddelde leeftijd van 37, stond tegenover een beloftenteam waarin naar het schijnt twee spelers boven de alcoholleeftijd stonden. Één ding stond dus wel vast: de derde helft hebben wij bij voorbaat al binnen.

De wedstrijd. Het was Hans die de bal aangespeeld kreeg, zich vliegensvlug van zijn directe tegenstander ontdeed (al dan niet per ongeluk) en de opening voor Yjen zag. Een fabuleuze dieptepass op onze armyman werd gecontroleerd, en met uiterste precisie langs de keeper geschoten. Wauw, een goal voor Oudehaske! Dit belooft nog wat! Helaas hadden de Zeerobbenaren al tien keer gescoord, en scoorden ze hierna nog een keer, wat de eindstand op 11-1 bracht.

Tussen alle goals ontdeed zich nog een bijzonder momentje. Uit een aanval van Oudehaske (wat zeldzaam was deze dag) moesten de Zeerobbenaren alle zeilen bijzetten om de Hoskers te volgen. Toch kwam er een voorzet keurig op maat richting onze nieuwe aanwinst Jelle. Jelle, een man die sinds twee weken weer voetbalt, had alles voor het uitzoeken. Eerst moest de bal maar eens gecontroleerd worden. De tegenstanders zagen dit ook niet zitten, dus lieten hem maar zijn gang gaan. Warempel! Het lukte onze Jelle wel degelijk om de bal te controleren! Maargoed, stap twee is dan om een onhoudbaar schot te produceren. En wat bleek?! Ook dat deed Jelle! Hij wist de bal zó ver over en naast te schieten, dat deze onhoudbaar was voor de keeper.

Na deze zware nederlaag werd besloten een spoedvergadering in te lassen. Locatie was ’t Houtsje, tijdstip was ergens laat. Wat hier allemaal besproken is mag ik niet noteren, gezien er ook jongere lezers kunnen zijn. Wat ik wel kan vertellen is dat onze Hans fifty-fifty zijn naam weer eer aandeed, de eindtijd van de meeting voor iedereen onbekend is en de hoofdpijn nu nog steeds niet weg is. Oftewel, de vergadering was geslaagd.

Deze uitslag een positieve wending geven is natuurlijk de reden van de hoofdpijn, wat anders? Maar na goed de wedstrijd te hebben geanalyseerd is de crux gevonden. Sommigen zullen het wellicht iets te ver gezocht vinden, echter cijfers liegen niet. Na 1 helft voetballen scoorden de Zeerobbenaren 8 goals, Oudehaske 0. De tweede helft scoorden de Zeerobjes ‘slechts’ 3 goals. Dit betekent een verval van 5 goals. Daarentegen wist Oudehaske wel te scoren, oftewel een verbetering van 1 goal. Zet je deze gegevens in een Excel bestand en laat je er een grafische berekening op los, kom je tot de conclusie dat de zeerobjes de derde helft -2 goals zouden maken, en de vierde en vijfde helft -5 goals. Leg je deze scoreverloop naast die van Oudehaske, zou na vijf helften voetballen de stand Zeerobjes – Oudehaske op min 1 – 4 uitkomen. Kortom, de Zeerobbenaren mogen van geluk spreken dat de wedstrijd slechts 90 minuten duurde, want Oudehaske zou na 225 minuten spelen sowieso hebben gewonnen.

Uiteraard werd vol belangstelling de technisch manager en directeur Stoker naar zijn visie gevraagd. “Oudehaske heeft hard getraind afgelopen zomer. Ik vermoed nét iets te veel, ik denk dat Oudehaske iets overtraind is. Dat kun je ook zien aan al die goddelijke lichamen. Een andere belangrijke reden is natuurlijk de zeelucht hier. Dat zijn toch andere omstandigheden dan voetballen in de zoete lucht van ’t Nannewiid.” Aldus Stoker. Hieraan werd nog toegevoegd “dat de zeelucht wel zo zijn voordelen heeft. Zo werd bijvoorbeeld de vieze oksellucht van Jorn goed onderdrukt”.

Na deze uiteraard geflatteerde nederlaag tegen een tweedeklasser, kijkt Oudehaske met veel vertrouwen en plezier uit naar de volgende bekerwedstrijd tegen een eerste klasser.